به خواهش يكى از دوستانم از دختر ده ساله اش عكس گرفتم. دخترك از آن قيافه هايي دارد كه از سنش بزرگ تر و خانم تر به نظر مى رسد. هر چه كردم كمى لبخند بزند نشد. خيلى جدى بود.
از تحميل لبخند به آن صورت جذاب منصرف شدم و گفتم عمو هر جور خواستى ژست بگير. با اخمى گفت شما دوست خوب و همكلاس باباى من هستيد ولى عموى من نيستيد.
پز دلخواهش را گرفت و عكس زيبايى از او گرفتم. الان كه دارم عكس را براى چاپ آماده ميكنم چهره جدى و متين او از ذهنم پاك نمى شود. عكس را متناسب با حال وهواى دخترك پروسس مى كنم. دوربينم دروغ نمى گويد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر