" فیس بوک دیگه نمیگذاره آدم تولد یه دوست رو با علاقه حفظ کنه"
" موبایلا حافظه آدما رو برای تلفن های دوستانشون کم کرده"
" کامپیوتر اصلا حس کاغذ و قلم و رنگ و بوم رو نداره"
" قدیما عکس ها رو میبردیم چاپ می کردیم اونم حداکثر ۳۶ تا تو هر حلقه. چیه حالا دوربین دیجیتال تندتند عکس میگیره کسی هم بعدش عکس ها رو نمی بینه'
و جملاتی از این دست رو زیاد می‌شنویم.
برای اکثر شنوندگان این عبارت ها، همدردی اولین عکس العمل است. جملات گوینده را با تأئیدی آمیخته به تأسف ادامه می‌دهند و افسوس روز های خوش گذشته را می‌خورند.
اگر اینجوری فکر کنیم چی؟
" با فیس بوک دوستان قدیم رو پیدا می کنیم، نامه می نویسیم. رو دیوار یه دوست یادگاری می نویسیم. دق دلی ها مونو با یه ستیتوس مناسب خالی می کنیم. عکسامونو میزاریم دوست رفیقا و یا همه ملت ببینن... تنها نمی مونیم."
"این حافظه ای که حالا صفر نهصد و خورده ای رو لازم نیست به یاد داشته باشه می‌تونه وضع و حال یه دوست یا یه آدم محتاج و مستحق رو به یاد داشته باشه می تونه چیزای بیشتری یاد بگیره و به درد صاحبش و مردم دیگه بیشتر بخوره"
" حالا با موبایل و دوربین دیجیتال و ازین چیزا عکس می گیریم. هیچ وقت فکر کردیم ضریب نفوذ دوربین تو مردم چقدر بالا رفته؟ تعداد دوربین هایی که در هر مناسبت در میاد و یه لحظه رو ثبت می کنه چقدر زیاد تر شده. و راه های نشون دادن عکس ها هم به همون اندازه زیاد شده."
زندگی در لحظه اون قدر هایی هم که به زور تبلیغ می شه بد نیست، پس
Carpe Diem
" موبایلا حافظه آدما رو برای تلفن های دوستانشون کم کرده"
" کامپیوتر اصلا حس کاغذ و قلم و رنگ و بوم رو نداره"
" قدیما عکس ها رو میبردیم چاپ می کردیم اونم حداکثر ۳۶ تا تو هر حلقه. چیه حالا دوربین دیجیتال تندتند عکس میگیره کسی هم بعدش عکس ها رو نمی بینه'
و جملاتی از این دست رو زیاد می‌شنویم.
برای اکثر شنوندگان این عبارت ها، همدردی اولین عکس العمل است. جملات گوینده را با تأئیدی آمیخته به تأسف ادامه می‌دهند و افسوس روز های خوش گذشته را می‌خورند.
اگر اینجوری فکر کنیم چی؟
" با فیس بوک دوستان قدیم رو پیدا می کنیم، نامه می نویسیم. رو دیوار یه دوست یادگاری می نویسیم. دق دلی ها مونو با یه ستیتوس مناسب خالی می کنیم. عکسامونو میزاریم دوست رفیقا و یا همه ملت ببینن... تنها نمی مونیم."
"این حافظه ای که حالا صفر نهصد و خورده ای رو لازم نیست به یاد داشته باشه می‌تونه وضع و حال یه دوست یا یه آدم محتاج و مستحق رو به یاد داشته باشه می تونه چیزای بیشتری یاد بگیره و به درد صاحبش و مردم دیگه بیشتر بخوره"
" حالا با موبایل و دوربین دیجیتال و ازین چیزا عکس می گیریم. هیچ وقت فکر کردیم ضریب نفوذ دوربین تو مردم چقدر بالا رفته؟ تعداد دوربین هایی که در هر مناسبت در میاد و یه لحظه رو ثبت می کنه چقدر زیاد تر شده. و راه های نشون دادن عکس ها هم به همون اندازه زیاد شده."
زندگی در لحظه اون قدر هایی هم که به زور تبلیغ می شه بد نیست، پس
Carpe Diem
یه بدی هم اینه که اگه تو از رو علاقه تلفن یا تاریخ تولد کسی رو حفظ کنی کسی باور نمی کنه و همه می گن که خوب شد این موتور های هوشمند به وجود اومدن!
پاسخحذف