می خواهم که بنویسم. وقت نمی‌شود. نمونه اش همین الان که باید شتابان چند فایل پاورپوینت ( خدا فارسی را رحمت کند) آماده کرده تحویل مردم بیگناه بدهم. التفات زیاد.

کمی بیشتر

درست نمی دانم چرا وبلاگ نویس شدم یا اینکه اصلا آیا بشوم یا نه. همین قدر می دانم که وبلاگ هم مثل هر چیز دیگری خوبش خوبه.

وبلاگ توکا نیستانی و وبلاگ a man called old fashion برایم جذاب بوده اند. اینکه از دیگران نام نمی برم دلیل بر چیزی جز بی حواسی خودم نیست. اصلا امید به اینکه موفق به ادامه نوشتن بشوم ندارم چه رسد به توفیق.

شروع میکنیم

روز آدینه نیمه بهمنگ

احمقی زد به سر شاه تفنگ

آن پدرسگ مگر نمی دانست

که نرود میخ آهنین در سنگ